کنایه از فایده و سود بردن از آنچه در دسترس است، غنیمت شمردن، برای مثال صاحبا عمر عزیز است غنیمت دانش / گوی خیری که توانی ببر از میدانش (سعدی۱ - ۴۷۲)
کنایه از فایده و سود بردن از آنچه در دسترس است، غنیمت شمردن، برای مِثال صاحبا عمر عزیز است غنیمت دانَش / گوی خیری که توانی بِبَر از میدانش (سعدی۱ - ۴۷۲)
غنیمت شمردن. اغتنام. مغتنم شمردن. فرصت شمردن. رجوع به غنیمت شود: صاحباعمر عزیز است غنیمت دانش گوی خیری که توانی ببر از میدانش. سعدی (غزلیات). غنیمت دان چو میدانی که هر روز ز عمر مانده روزی میشود کم. سعدی (بدایع). هر که را با دوستانی عیش می افتد زمانی گو غنیمت دان که نادر در کمند افتد شکاری. سعدی (خواتیم). شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش. حافظ. غنیمت دان و می خور در گلستان که گل تا هفتۀ دیگر نباشد. حافظ. شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد. حافظ. - امثال: غنیمت دان دمی تا یکدمت هست. ؟ (امثال و حکم دهخدا)
غنیمت شمردن. اغتنام. مغتنم شمردن. فرصت شمردن. رجوع به غنیمت شود: صاحباعمر عزیز است غنیمت دانش گوی خیری که توانی ببر از میدانش. سعدی (غزلیات). غنیمت دان چو میدانی که هر روز ز عمر مانده روزی میشود کم. سعدی (بدایع). هر که را با دوستانی عیش می افتد زمانی گو غنیمت دان که نادر در کمند افتد شکاری. سعدی (خواتیم). شب صحبت غنیمت دان و داد خوشدلی بستان که مهتابی دل افروز است و طرف لاله زاری خوش. حافظ. غنیمت دان و می خور در گلستان که گل تا هفتۀ دیگر نباشد. حافظ. شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد. حافظ. - امثال: غنیمت دان دمی تا یکدمت هست. ؟ (امثال و حکم دهخدا)
غنیمت دانستن. غنیمت شمردن. رجوع به غنیمت شود: و غنیمت دارد (پسر کاکو) که ما از اینجا بازگردیم و هر حکم که کنیم بخدمت مال ضمانی اجابت کند و هیچ کژی ننماید. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 14). - به غنیمت داشتن، غنیمت شمردن. غنیمت دانستن. غنیمت داشتن: بزرگان به غنیمت داشته اند عفو، چون توانستند که به انتقام مشغول شوند. (تاریخ بیهقی). بندگان دیگر باشندبشنودن و کار بستن نیک به غنیمت دارند. (منتخب قابوسنامه ص 2)
غنیمت دانستن. غنیمت شمردن. رجوع به غنیمت شود: و غنیمت دارد (پسر کاکو) که ما از اینجا بازگردیم و هر حکم که کنیم بخدمت مال ضمانی اجابت کند و هیچ کژی ننماید. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 14). - به غنیمت داشتن، غنیمت شمردن. غنیمت دانستن. غنیمت داشتن: بزرگان به غنیمت داشته اند عفو، چون توانستند که به انتقام مشغول شوند. (تاریخ بیهقی). بندگان دیگر باشندبشنودن و کار بستن نیک به غنیمت دارند. (منتخب قابوسنامه ص 2)